خسته ودلتنکتر ازشب غریب و پیرتر از تک درختی تنها صدای زوزه گرک این باد بی پروا .............. یکی ترانه قلبم را می شنود از دور دلم گرفته دلم تنهاست دلم غریب ودر بهانه است به خیانت دوستی که مرا در عذابی قرارداده که با او چه کنم اگر زودتر سراغ این تنهایی هایم نیائی خودرا با بوی یاس ها سر گرم می کنم وتمام خاطرات را به فراموشی می سپارم و ......................

چشمش باو افتاد دلش لرزید به رفتن ادامه داد به ناگهان بر گشت او نبود عینکش را با انگشت به چشم نزدیک تر کرد چند قدم جلوتر رفت ودر میان جمعیت ناپدید شده بود وچند لحظه مکث کرد و به رفتن ادامه داد وزیر لب زمزمه میکرد دشمن نکرد انچه تو کردی به دوستی بیگانه هم نکرد ای اشنا برو