این
روزها وقایع تلخی صورت میگیرد واین پرسش را در ذهن مردم ایجاد می کند که  این تراژدی ها تکرار می شود و کسی نیست که از
حرمت انسانها دفاع کند . چندروز پیش اتفاقات عجیب وغریبی در این شهرتهران رخ داد
که روح هر انسانی را خد شه دار می کند . چند مرد شرور زنگ در خانه یک سرایدار را
به صدا در می آورند و مردی در را باز می کند ومردان شرور در حالیکه در دست خود
چاقو وقمه داشتند وارد خانه می شوند مرد خانه وهمسر اورا مورد ضرب وجرح قرار می
دهند وسپس مردخانه را دست وپایش را می بنندند وکودک انها را به کشتن تهدید می کنند
وهمسر جوان اورا مورد آزار واذیت قرارمی دهند واز محل متواری می شوند .در نقطه
دیگری خانمی از بانک مقداری پول دریافت می کند در هنگام بازگشت به خانه اش مردی با
قمه سد راهش می شود هرچه زن بی گناه التماس می کند که کاری باو نداشته باشد ولی
گوشش بدهکار نمی شود وزن شروع به فرار می کند .مرد قمه به دست باو حمله ور می شود
واورا به شدت کتک می زندواورا به کنار خیابان در جوی اب می اندازد وکلیه پول وطلا
وگوش تلفن همراش را به سرقت می برد . ازاین دست اتفاقات در گوشه وکنار این مملکت به
خصوص در منطقه تهران و کرج و......... دیده می شود اینجاست که انسان به فکر فرور
می رود که آیا این سرزمین من است که این اتفاقات روزمره می افتاد ؟ چرا این همه
تاامنی کجای کار اشکال دارد ؟ ایا زنی که در حضور همسر وبچه اش مورد تجاوز این
چنین افرادی قرار می گیرد شبیه به جنایت نیست ؟ ایا آنها از نظر روحی نمرده اند ؟
تاکه باید تکرار این نوع حوادث در جامعه باشیم ؟ در برابرمتجاوزان به نوامیس مردم
چه باید کرد ؟ فردا نوبت کدامین بخت برگشته ای خواهد بود تا حرمت وحیثیت او این
گونه خدشه دار شود ؟ یادم افتاد به زندگی( صادق کرده ) که خودش وزنش قهوه خانه ای
داشتند که یک شب شوهرش به شهر جهت خرید مواد غذائی به شهررفته بود زنش توسط یک راننده کامیون مورد آزار واذیت قرار می
گیرد وسپس اورا به قتل می رسانند وقانون هیچ کاری برای او انجام نداد ومجبور شد
خودش قانون را اجرا کند واین بود که وحشت در جان رانندگان انداخت که سالیان سال
مورد بحث بود .در این چند روز گذشته اخبار تلخی در خصوص تجاوز به عنف در تیتر های
بزرگ روزنامه ها حک شده است تا شاید مسوولان با خواندن آن چاره ای بندیشدن وبا
اجرای قاطع قانون از قربانیان چنین حوادثی احقاق حق کند اگربه روزنامه های همین
ماه نگاهی بیاندازید خواهید دید که چه اتفاقاتی ناگواری افتاده است در ماهشهر مردی
زنان را مورد آزار واذیت قرارداده و آنها را می کشد در پارک چیتگر تهران چند مرد
شرور چند زن را همین بلا سر او می اورند واینک این اتفاق می افتد . حرمت نوامیس در
جایگاه ویژه ایی قراردارد شواهد وقرائن
نشان داده که مجازات باز دارنده نیست متاسفانه این تبهکاران هیچگاه به مفهوم واقعی بر اساس قوانین کشور تاوان
اعمال مجرمانه خودرا نمی پردارند در عوض این قربانیان هستند که یک عمر با کابوس
تجاوز زندکی کرده وبه بیمارروانی مبتلا می شود مجرمی که خیالش از هر نظر فکرش
اسوده که در زندان صبحانه وناهار وشام وهمه امکانات رادیو وتلویزیون
مهیاواستراختگاه خوبی برای اوست وپس از مدتی تحمل زندان مجددا از زندان ازاد شده
وبه عملیات نگین خودشان ادامه می دهند وقانون تکرار می شود . چندروز پیش رئیس قوه
قضائیه از مجازات سنگین برای متجاوزان به عنف خبر داد مجازاتی که اگر اجرا شود
شاید بتواند در کنار آسیب شناسی این قبیل حوادث فضایی را ایجاد کند تا هیچ فردی
اجازه تعدی به نوامیس دیگران را ندهد بامید روزی هستیم که قوانین سنگین برای این
چنین مجرمان صادر شود.

چند ماهی کذشت هوای ابادان روز به روز خنک تر می شد در یکی
از روزها که هوای بارانی بود واو سعی می کرد خودش را به منزل برساند به ناگه مهدی
صدای فریادی از دورن خودرو که تقاضای کمک می کرد از کنار اوگذ شت دستپاچه شده بود
ونمیدانست چکار کند در همین فاصله تاکسی عبور می کرد به سوی او دوید

واز اوخواست که به کمک او بروند و اورا تعقیب کردند ودر خارج شهر در نقطه ای
در گیر شدند ودختر را از دست اوباش وارزل نجات دادند ولی مهدی مورد اصابت چاقو یکی
از انها قرار گرفت ونقش زمین شد واشرار پا به فرار گذشتند . راننده وقتی مهدی را
غرق درخون دید به سوی او شتافت وهمراه
دختر اورا دورن خودرو قرار داند وبا سرعت به سوی بیمارستان به راه افتاد ودر همین
فاصله دختر با یکی از بیمارستان ها شهر تماس گرفت پس از چند دقیقه تاکسی به
بیمارستان رسید وهمه اماده بودند واورا فورا به اطاق عمل بردند واز طرفی پخش پذیرش
پلیس را در جریان قرار داد . اضطراب ونگرانی بین راننده ودخترک حکمفرما بود دو
ساعت طول کشید که دکتر از اطاق عمل بیرون امد .وضعیت را وخیم اعلام کردوگفت فقط
توانستم  فعلااز خونریزی جلوگیری کنم به
خانواده او اطلاع دهید .راننده تاکسی با مشکل یزرگی روبرو شد شناختی از او نداشت
با هر مشکلی که بود توانست محل کار اورا پیدا کند ودوستانش را در جریان قرار دهد
.از طرفی دخترک که از یک خانواده ثروتمند شهر بود توانست پدرش را درجریان قرار دهد
وسریع خودش را به بیمارستان رساند وموضوع رابرای پدرش تعریف کرد .پدرش وقتی مطلع
شد که به خاطر دخترش این همه فدا کاری کرده با دکتر بیمارستان تماس گرفت وحال اورا
برایش تشریع کرد وبه دکتر گفت کلیه هزینه های اورا پرداخت می کنم هرکجا که لازم
باشد اورا می برم دکتر گفت باید تا فردا صبر کرد تا حال اورا ببینیم .فردای انروز
تمام دوستان مهدی امدند بیمارستان وهرکدام تلاش می کردند بتوانند اورا نجات دهند
وضعیت خیلی بحرانی بود خونریزی او همه را نگران کرده بود پدر دختر (مسعود ) تصمیم
گرفت مهدی را هرچه سریعتر به تهران برسانند در همین میان نیروهای انتظامی جهت گزارش حادثه رسیدند

  ومشغول کار خودشان شدند واز طرف های
مناقشه خواستند که برای تکمیل پرونده به کلانتری محل مراجعه نمایند .مسعود کلیه
مراحل رساندن مهدی به تهران را فراهم کرد وقرار شد که اورا در بهترین بیمارستانها
ی تهران که از قبل اماده  پذیرائی شده بود
انتقال دهند .از طرف دیگر یکی از دوستان مهدی به سمیه تلفن کرد .

به ارامی شرایط را برای او تعریف کرد تلفن از دست او افتاد وحالش بد شد یکی از
همکاران گوشی را گرفت ومشغول صبحت شد واز انطرف سیم گفته شد که این ادرس را به
همکارتان بدهید .پس از اینکه حال سمیه کمی بهتر شد حال خودش نبود به هر طریقی بود
خودش را به بیمارستان رساند گریه امانش نمی داد خودش را به مهدی رساند که بیهوش
روی تخت خوابیده بود بر روی تخت افتاد بود واو را نوازش می کرد وناله سرمیداد
شرایط خیلی سخت بود همه ناراحت وگریان وفرصت کم مهدی در حال مرگ بود فقط خدا می
توانست اورا نجات دهد قرار بود چند ساعت دیگر با اولین پرواز اورا به تهران
برسانند دونفر از دوستان مهدی وسمیه ومسعود ودخترش کارهای اولیه را انجام دادن
واماده بودند که اورا انتقال بدهتد امبولانس ساعت 8شب دم در بیمارستان انتظار می
کشید همه اماده بودند پس از دقایقی امبولانس همراه پزشک وپرستار ودوستان مهدی به
سوی فرودگاه حرکت کرد وضعیت فرودگاه با اورن مهدی خیلی شلوغ شده بود اورا به ارامی
دورن هواپیما بردن همه بر روی صندلی غمگین وناراحت هیچکس باهم صبحت نمی کرد صدای
هواپیما برایشان درد اوربود وهمه می خواستند هرچه زودتر به تهران برسن ساعتی بعد برروی باند فرودگاه

 بودند وهواپیما به ارامی برروی باند
فرودگاه تهران نشست همه جیز اماده بود همه پیاده شدند ومریض را به دورن امبولانس بردند وآژیر کشان به سوی بیمارستان
حرکت کرد بقیه هم با خودرو دیکری عازم شدند بلافاصله مهدی را به ا به اطاق عمل
بردند ویکی از دوستان به خانواده او تلفن کرد وجریان را گفت . خانواده مهدی پریشان
وفریاد کشان خودشان را به بیمارستان رسانند از طرفی دختر مسعود گریان بود که یک
اتفاق ساده چه بلائی سر همه اورده بود همه پشت در اطاق عمل بی صبرانه انتظار می
کشیدند تا خبری بدست بیاورند . پارگی بد ترین نقطه بدن مهدی را پاره کرده بود پس
از چند ساعت دکتر از اطاق عمل بیرون امد وهمه دور او جمع شدند وهر کس سراغ سلامتی
اورا جویا می شدند .دکتر همه را به ارامی دعوت کرد و به ارامی گفت خطر از او بر
طرف شده ولی هنوز زمان نیاز داریم تا حالش خوب شود . پس مدتی از اطاق عمل بیرون
اوردند در قسمت مراقبت های ویژه قرار دادند ساعت 3صبح را نشان می داد سمیه پیش از
دیگران گریه می کرد خانواده مهدی ازیکی از
همکاران پرسیدند اوکیست که ایقدر گریه می
کند .گفتند دوست اوست که همیشه غمخوار او بوده وتمام زندگانیش را رها کرده وبدنبال
او امده است شاید 10 روزطول کشید تا بالاخره مهدی به هوش امد در اولین نگاهش سمیه
را دید که بالای سرش بود نگاهی باوانداخت واشک در چشمانش سرازیرشد به ارامی دستش
رادر دست سمیه کذاشت وگفت به خاطر من اینجائی وسمیه به ارامی سرش رانکان داد وگفت
به خاطر تو .          پایان

مهدی وقتی پیش
خانواده اش امد آن شادی وطراوت در چهره آنها نبود واستقبال سردی از او شد پیش خودش
فکر کرد باید اتفاقی افتاده باشد سعی کرد به آرامی از جریان با اطلاع شود به همین
خاطر سراغ همه فامیل را گرفت وقتی از خواهرش پرسید وضعیت تغیر کرد بالاخره اینقدر
پی گیری شد تا جریان را به صورت خلاصه از مادرش شنید به رامش تلفن کرد واز او
خواست برای شام همراه شوهرش بیاید هنگام
غروب بود که رامش برای دیدن براردش به منزل آمد پس از دیدار در گوشه ای از اطاق
نشست واز شوهرش خبری نبود . مهدی گفت پس ازمحمد خبری نیست ؟  

بعدا می آید
.

آنشب خیلی منتظر
شدند ولی خبری نشد . مهدی در حالیکه ناراحت بود وخودش را کنترل می کرد گفت اگر
مسله ای است تا با محمد صحبت کنم به همین خاطر فردای آنروز به سراغ محمد رفت ودر
اداره اورا ملاقات کرد خیلی خوشحال شدند پس از ساعتی از اوخواست که امشب همراه
رامش برای شام به منزل بیایند . محمد سکوتی کرد وگفت آخه خواهرت من را قبول ندارد
؟ یعنی چه این حرفها نیست حتما امشب منتظرهستم که بیائید شب هنگام محمد جدا آمد ورامش جداگانه وهریک در
گوشه ای نشستند بطوریکه از هم جدا بودند آنشب مهدی مهیمانی مفصلی گرفته بود و دوست
داشت مشکلات محمد و رامش را به طریقی حل کند در این میان مهدی ازهردوآنها خواست
که موضوع خودشان را مطرح کنند و رامش بدون  مقد مه شروع  کرد به صبحت و گفت در طول
مدت زناشوئی تمام تلاشم صرف اداره امور زندگی وآسایش شوهرم کدم ودرس را به خاطر

 او ادامه ندادم چون او چنین می خواست همیشه
احساس بیهوده بودن ویاس مرا تا مرز نابودی کشاند از سوی دیگر وقتی همکلاسهایم را
دیدم که دوران تحصیل خودرا به پایان رسانده ودکتر شده اند به شدت دچار سر خوردگی
وضربه روحی شدید شدم به همین خاطر تصمیم
گرفتم به تحصیل ادامه دهم پدر هم وقتی دید که علاقه دارم به تحصیل ادامه دهم حاضر
شد کلیه هزینه های تحصیل را پرداخت نماید باین ترتیب مقد مات شروع تحصیل فراهم شد
در همین حال برای آرامش روحی وعصبانیت همسرم به ناچار بخشی مهریه را بخشیدم  ضمن اینکه محل برگزاری کلاس ها در طول ترم در
تهران بود فکرنمی کردم غیبت چند ساعتی اختلاف در زندگی مشترکمان وارد کند بتابراین
چند ترم باین مشکل سپری شد تا این که مدتی قبل بار دیگر شوهرم بنا به ناسازگاری را
گذشت واز من خواست یکی از شروط عقد تقسیم نیمی از دارائی شوهر را از عقد نامه حذف
کنیم که دیگر طاقت نیاوردم ومشاجره با او پرداختم واو یک مرد لجباز وبهانه گیر شده
که دیگر نمی شود با او زندگی کرد در همین فاصله محمد طاقت نیاورد واوشروع کرد از
خودش دفاع کردن وگفت همانطور که خودتان می دانید من در یک شرکت به عنوان حسابرس
مشغول کار شدم همان موقع با خودم عهد کردم تا وقتی صاحب خودرو وخانه نشوم به
ازدواج فکر نکنم دلم می خواست همسر آینده ام از همه امکانات رفاهی برخواردار شود
وزندگی راحت وبی دغدغهای داشته باشم تا اینکه با رامش ازدواج کردم از همان موقع با
همسرم شرط کردم که تحصیل را رها کند وتمام توانش را برای فراهم کردن یک محیط
خانوادگی شاد ونشاد آور به کار گیرد ورامش هم تمام خواسته های مرا پذیرفت در همین
حال امیدوار بودم بزودی صدای خنده های فرزندمان را بشنوم اما افسوس که همسرم علاقه
ای به بچه دار شدن نداشت وآن را اتلاف وقت می دانست بعد از مدتی کوتاهی تصمیم گرفت
اوقات فراغتش را به مرور کتابهای درسی ومطالعه پرکند تا اینکه به طور پنهانی وبدون
اطلاع من در آزمون یکی از دانشگاه های کشور شرکت کرد و پذیرفته شد ابتدا فکر کردم
او به این طریق قصد داشته تا اطلاعات علمی وسواد تحصیلیش را محک بزند وباور نمی کردم
بدون رضایت واجازه شوهرش در دانشگاه ثبت نام کند اما رامش بدون توجه به تعهداتش
تصمیم به ادامه تحصیل گرفته ومن علاقه شدید به فرزند دارم بارها از همسرم خواستم
ولی او توجه نکرد وهنوزپس از کذشت سالها
هنوز پدر شدن را تجربه نکرده ام وهمسرم به فکر ادامه تحصیل طولانی مدت است ودر فکر
من نیست در این موقع محمد سکوت کرد وچیزی نگفت وسکوت مطلق حکم فرما بود . مهدی
نگاهی به هردو انها کرد وخنده اش گرفت وگفت شماها چند سال به خاطر درس وبچه دار
شدن زندگی خودتان را خرابی کردید اگر من از رامش قول بگیرم که در آینده من دائی
بشوم شما باید اجازه بدهید رامش هم درسش را تمام کند واز مادرم می خواهم در
صورتیکه صاحب فرزندی شدید کمک تان کند . هردو به تصمیمی که برایشان گرفتم قبول
کردند مهدی بی نهایت از این موضوع خوشحال بود ولی هیچکس از دل حمید خبر نداشت که
چه اتفاقی برایش افتاده وچرا تاکنون ازدواج نکرد . از طرف دیگر یک ماهی بود که
سمیه خبری از مهدی نداشت ولی از اینکه با او آشنا شده بود خوشحال بود واز اینکه ان
وضعیت برایش رخ داده بود نگران بود تمام افکارش پیش اوبود وشیفته رفتار وکردار
اوشده بود .دوستانش به شوخی باو می گفتنند نکند گرفتار او شده ای؟

هرروز
انتظار اورامی کشید ومرتبا به محل کار او تلفن می کرد تا شاید خبری از او داشته
باشد . بعد از یک ماه مهدی مجددا به محل کارخودش برگشت وروحیه ای تازه بدست آورد
بود واتفاقا روز 5شنبه بود که به شهر محل کارش آمده بود عصر آنروز همراه با دسته گلی زیبا بر مزار
کسی که دوست داشت رفت تا وفا داریش را ثابت کند در حالیکه برروی مزار نشسته بود شقایق
دوست سمیه  اورا دید کنجاو شد وچشم از او
بر نمیداشت می خواست جلو برود ولی شهامت آنرا نداشت شاید چند دقیقه ای طول کشید که
از روی مزار بلند شد وبسوی خودرو خودرفت . فردای آنروز شقایق تمام جریان آمدن مهدی را باو گفت وعصر همانروز بر سر
مزار رفتند تا اورا شناسائی کنند اما شناختی از او نداشتند .

فردای آنروز سمیه
تلفنی با مهدی تماس گرفت تا اورا ببیند ولی مهدی تمایلی باین ملاقات نداشت ولی به
ناچار قبول کرد . نزدیک های غروب بود سمیه با خودرو خودش سراغ مهدی رفت وهردو به
سوی پل خرمشهرحرکت کردند. بعداز مدتی به خرمشهر رسیدند در کنار پل در گوشه ای کنار
اب نشستند تا باهم صبحتی داشته باشند سمیه گفت از اینکه وقت تورا گرفتم بابد ببخشی
واقعا برایت نگران هستم از وقتی موضوع دوستت را مطرح کردی متوجه شدم که چقدر باو
فا داری ودر طول مدت 7 سال چقدر برایت سخت بوده امیدوارم من دوست خوبی برایت باشم
ودوست دارم اگر مشکلی داری بامن در میان بکذاری شاید بتوانم کمکت کنم صحبت آنها
خیلی طول کشید پس از صرف شام به طرف منزل حرکت کردند .ادامه دارد

سرنوشت ننوشت

گرنوشت بد نوشت

اما باور کن

سرنوشت رانمی توان از سرنوشت