خسته وناتوان وعاصی از این دنیای پوچ وسرخوردهاز دست زمانه سربه بیابان گذشته بود ومی رفت وبا خدایخودش زمزمه می کرد درکنار جاده ای بادرختان سر به فلک کشیده فصل پائیز ونسیم ملایم برگهای زرد درختان را به زمین می انداخت وصدای برگ درختان در زیر پاهای بی هدف شنیده نمیشد به ناگه سرانداخت ودید در میسرجاده قبرستان قرارگفته هوا نیم تاریک با مه غلیظ فضای قبرستان را پوشانده بود ومردگان همگی در قبرستان انتظار اورا می کشیدن وهر کدام اورا به سوئی جوانی خوش سیمادستش راگرفته بود واورا به سوی قبرش میکشد وگفت ببین روی قبرم چه چیزی نوشته شده من ارامش ندارم بکو نوشته ها پاک کنند انچه نوشته شده این من نیستم دیگری فریاد میزد به مادرم بکو گریه نکنند من جایم خوب است دیگری می گفت من خیانت کارم ونوشته ها راپاک کننو هریک فریاد میزد وچیزی می گفت...............گرما خورشید بر روی شانه های مرد اورا ازخواب بیدار کرد هاج واج مانده بود کجاست بر روی قبرها نگاه میکرد دید همه نوشته ها پاک شده وواقعیت ها روی سنگ ها نوشته شده به اهستگی بلند شد وارام ارام از قبرستان سرزیر شد در حالیکه ترس وجودشرا گرفته بود از قبرستان دور شد