وفا با بیوفایان ، بیوفایى است با خدا ، و بیوفایى با بیوفا وفا بود نزد خدا . [نهج البلاغه]
د یپرس
چشمش باو افتاد دلش لرزید به رفتن ادامه داد به ناگهان بر گشت او نبود عینکش را با انگشت به چشم نزدیک تر کرد چند قدم جلوتر رفت ودر میان جمعیت ناپدید شده بود وچند لحظه مکث کرد و به رفتن ادامه داد وزیر لب زمزمه میکرد دشمن نکرد انچه تو کردی به دوستی بیگانه هم نکرد ای اشنا برو

کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط هوشنگ سلیمی 87/8/7:: 4:25 عصر     |     () نظر